سرگذشت زبان فارسی جلال خـالقی مطلق از آنجا در نجد پهناور ایران،هر یک از تیرههای ایرانی به یکی از زبانها و گویشهای ویـژهء خـود سـخن میگفتند،از دیرباز،وجود یک زبان فراگیر که وسیلهء تفاهم میان آنان باشد،نیازی سخت آشکار بود.در زمان هـخامنشیان،با آن که در کنار وحدت سیاسی و در زیر نفوذ آن،کمکم،خودآگاهی به همبستگی
باز هـم ذکر جمیل سعدی حسین فرهودی طرح موضوع در کتابخانهء دانشگاه تورنتو،در بخش کتابهای معارف شرقی دروهء جلد شدهء سـال سـوم ایراننامه را دیـدم.در یکی از شمارههای آن زیر عنوان«ذکر جمیل سعدی»مقالهای از مجتبی مینوی محقق فقید خواندم که سعدی را از جهت صـیت سخنش در بسیط زمین در ایام حیاتش از دیگر